Είμαι από τους ανθρώπους που θεωρούν τη μουσική, ψυχανάλυση. Μέσα από τη μουσική έχω μάθει να βιώνω συναισθήματα, να «ντύνω» τη διάθεσή μου αλλά ενίοτε και να την αλλάζω. Η μουσική ήταν πάντα ο τρόπος μου να προετοιμαστώ είτε για να μπω να παίξω μπάλα κάποτε, είτε ακόμα και για να πάω σε μία σημαντική… Continue reading Γίνεται να «εισβάλουν» στον προσωπικό σου χώρο και να σου αρέσει; Σπάνια, αλλά γίνεται.
Λίγες, πολύ λίγες, φορές στην είδηση ότι έφυγε από τη ζωή κάποιος «διάσημος» έχω νιώσει σα να έχασα κάποιον που ήξερα καλά, που ήταν φίλος. Μία από αυτές τις ελάχιστες είναι σήμερα. Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για την παιδική μου ηλικία, τις μουσικές του που με μεγάλωσαν και τις άκουγα μέχρι σήμερα… Continue reading Για τον Λούκι…
Για τους περισσότερους ο Αύγουστος είναι ο μήνας των διακοπών. Ή έστω της χαλάρωσης. Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ κάτι που με χαλάει πολύ. Με εξαιρέσεις- κατά βάση σε συναυλίες- όπου πάω βράδυ βλέπω άντρες και γυναίκες ακίνητους. Να κοιτάνε γύρω γύρω κυρίως για να δουν αν τους κοιτάζει κανείς. Και που την περισσότερη ώρα κοιτάνε… Continue reading Χαμογελάστε, χορέψτε, φλερτάρετε και τσαλακωθείτε λίγο, καλό κάνει!
Αυτοί που δεν μιλούν, ακούν και περιμένουν Οι νέοι που φοβούνται να ονειρευτούν… Οι νέοι που ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν αναγκαστικά… Οι άνεργοι που φοβούνται να ελπίσουν… Τα παιδιά που φοβούνται τον φόβο των γονιών τους… Οι επιστήμονες που φοβούνται ότι δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν… Οι ηλικιωμένοι που φοβούνται πως δεν θα ζήσουν με αξιοπρέπεια…… Continue reading Αυτοί που δεν μιλούν, ακούν και περιμένουν
